Nooitgedachters is SA se oudste inheemse perderas afkomstig van die Basoeto-ponie. Die stamboek gebruik ’n opgradering-teelsisteem waarvolgens ons “nuwe verwante” bloed kan inbring mits die opvolgende nageslag suiwer Nooitgedachters gebruik en die nageslag dan keuring slaag.
Nie een van my ouers is regtig perde-mense nie. Toe ek 13 was het my pa vir my ‘n perd gekoop en gesweer hy sal hom persoonlik uit die lewe help as ek sou afval. Ek het ure per dag spandeer om alles oor perde te lees, maar het seker die meeste oor perdry by my eerste 3 perde geleer.
Natuurlik het ek nooit my pa vertel as ek my jis losgeval het nie.
My eerste kontak met Nooities was tydens ons jaarlikse vakansie naby Ai-Ais toe ek in standerd 8 was. Ek het vir die plesier gaan perdry. Nadat ek vir my eerste rit betaal het, het die eienaar my sommer aangestel. Vir 2 weke moes ek elke dag saam met sy gaste gaan perdry.
My gidsperd was ‘n Nooitgedachter genaamd Hombré. Hy het my hart gesteel en ek het baie trane gestort toe ek ná die vakansie moes groet.
My pad het weer met die perderas gekruis toe ek op 31 ‘n stoet gekoop het wat andersyds van die droogte sou omkom.
Die trop merries en vullens moes 900 km van die Oos- na die Wes-Kaap reis. Hulle was SPCA-afvat-maer en vlakhaaswild en almal was of in vul of met ‘n vul op voet. Ons moes hulle in die nag in die reën laai, want die perdetrok het gesukkel om by hulle uit te kom omdat die terrein so onherbergsaam was. My hart was bly oor die reën, maar dit reën nie weiding nie. Dit was asof hulle geweet het hulle gaan na beter weivelde en ons het hulle sonder moeite gelaai gekry.
In die Wes-Kaap het hulle eenvoudig koppe laat sak en gevreet. Die Here het almal gespaar en 2 maande later is Karorado-stoet se eerste vullens gebore. Nou, 6 jaar later, is daardie vullens onder saal en gedy hulle hier in die Rooi Karoo.
Maret van Rensburg | karoradonooitgedachterstud.com